Ik denk aan jullie, iedereen die ik ken. In gedachten verzonken zie ik jullie gezichten passeren. Iedereen verschillend, elk met zijn eigen verhaal. In gedachten wens ik elk van jullie kracht en moed, maar ook rust en sereniteit, liefde en mededogen.
Ik hoop dat jullie niet al te veel lijden onder de voortdurende onrust. Ik wens dat jullie gespaard mogen blijven van lijden, in al zijn vormen. Ik vertrouw er op dat jullie in donkere tijden toch tijd en ruimte vrijhouden voor licht en liefde.
Ik kan jullie niets anders schenken dan de rustige zekerheid dat ik elk van jullie vertrouw. Ik geloof hartstochtelijk dat elk van jullie een plaats heeft in deze grote mandala van het leven, en dat elk van jullie zijn rol te spelen heeft. Elkaar bijstaan om deze rol zo goed mogelijk te spelen, dat is de ultieme zingevende act op de bühne van het leven.
Er is nu geen onderscheid meer tussen een grote weg van heroïsche daden en een kleine onzichtbare weg. Het is de Ene Weg geworden voor iedereen.
Ga deze Ene Weg en zoek het fundament ervan in jezelf. Verlies je niet in oppervlakkige tegenstrijdigheden. Vertraag je stap. Vertraag je adem. Maak je blik ruim, laat je leven uitgroeien tot een warm medeleven.
Ik denk aan jullie, iedereen die ik ken. In gedachten verzonken verschijnen jullie in de mandala van het leven, als bodhisattva’s van de liefde. Ik schenk jullie mijn vertrouwen en verzoek nederig om jullie kracht.
Hou elkaar in gedachten in steeds bredere kringen van medeleven, in steeds diepere golven van liefde. Trek met licht een spoor van hoop, zet een baken uit in het donkerblauwe duister. Vang ’s morgens een zonnestraal en koester ze. Schenk ze ’s avonds terug aan de ondergaande zon. Laat maanlicht je onrust doorschijnen, draag sterren als diamanten in je haar.
Shaku Jinsen
Hermitage onder het Bladerdek